"Δεν γνωρίζει τίποτα ο βασιλιάς..." τιτλοφορείται η τοπική εφημερίδα "ΝΕΟΛΟΓΟΣ" στο υπ'αριθμό 86 φύλλο της 18-04-2008 και αναφέρεται φυσικά στο θέμα απόκτησης του λόφου Λεβίδη από το ίδρυμα Άννα Μαρία!Το άρθρο αναφέρει τα εξής:"Δεν ενδιαφερόμαστε για το λοφο Λεβίδη" είναι με απλά λόγια το μήνυμα που εκπέμπει ο τέως βασιλιάς Κωνσταντίνος και το οποίο έφθασε μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου το πρωί της περασμένης Τετάρτης.Η επιστολή υπογράφεται από τον κ.Κωνσταντίνο Στρογγυλό "
διευθυντή προσωπικού γραφείου του Βασιλέως Κωνσταντίνου(;;;)"είναι διατυπωμένη κατά τρόπο που διαχέει τουλάχιστον έπαρση και προσβολή,χαρακτηριστικά μη συνάδοντα με την επιχειρούμενη ανάδειξη μιας άλλης δημόσιας εικόνας του τέως βασιλιά.Κατά τον συντάκτη της επιστολής,τα δημοσιεύματα που αφορούσαν "το ενδιαφέρον του ιδρύματος Άννα Μαρία για το λόφο Λεβίδη" "κατασκευάστηκαν προφανώς για να δημιουργήσουν ενδιαφέρον για το εν λόγο οικόπεδο..."(!)αφήνοντας ευθύ και απαράδεκτο υπαινιγμό ότι η εφημερίδα διαχειρίστικε δημοσιογραφικά το όλο ζήτημα με ...κτηματομεσητική σκοπιμότητα!
Είναι η πρώτη φορά που ο τέως βασιλιάς ,από την ημέρα που επανέκαμψε με την οικογένειά του στη χώρα μας,επιλέγει να απαντήσει σε μέσο ενημέρωσης και θέλουμε να ελπίζουμε,ότι το ύφος από το οποίο διαπνέεται η επιστολή του είναι συγκυριακά ατυχές.
Ο "ΝΕΟΛΟΓΟΣ" από τον περασμένο Φεβρουάριο είχε την πληροφορία ότι το ίδρυμα Άννα Μαρία ενδιαφέρεται να αποκτήσει το λόφο Λεβίδη και να εγκαταστήσει εκεί την έδρα λειτουργίας του.Η πληροφορία επιβεβαιωνότανε από αξιόπιστες πλευρές συμπεριλαμβανομένης και αυτής του περιβάλλοντος των σημερινών ιδιοκτητών του Λόφου.Το όλο θέμα,όπως καλως γνωρίζουν οι αναγνώστες μας από σχετικά δημοσιεύματα που αναδείχθηκαν στην εφημερίδα,προέκυψε από ένα έγγραφο που εκδόθηκε από την περιφέρεια Αττικής και με το οποίο το Ελληνικό δημόσιο αποποιήθηκε την προτίμηση αγοράς του Λόφου Λεβίδη.Το έγγραφο ζητήθηκε από τους σημερινούς ιδιοκτήτες του χώρου και αποτελεί την αρχή μιας γραφειοκρατικής διαδικασίας που εμπεριέχεται στα προαπαιτούμενα αγοραπωλησίας του συγκεκριμένου ακινήτου δεδομένου ότι περιλαμβάνει δασική έκταση.Έγκυρες πληροφορίες αναφέρουν ότι το εν λόγω πιστοποιητικό υπογράφηκε από τον περιφερειάρχη κ.Μανιάτη δίχως να αξιολογηθεί ή και ενδεχομένως να προσεχθεί το περιεχόμενό του -ήταν ένα έγγραφο προς υπογραφή εν μέσω πολλών άλλων...- κι'αυτό,εύλογα,προκάλεσε την άμεση αντίδραση του Δημάρχου Παλλήνης κ.Κωνσταντά,επικαλούμενος -και ορθά-το δικαίωμά του να έχει προηγούμενη ενημέρωση.Από το πρώτο αυτό στάδιο της διαδικασίας,προκύπτει ότι το ενδιαφέρον προέρχεται από μια υπεράκτια εταιρεία με έδρα την Κύπρο.Ο "Ν" κατόρθωσε να εντοπίσει έναν από τους δικηγόρους της υπεράκτιας εταιρείας να συνομιλήσει μαζί του και να δεχθεί κατ'αρχήν την πληροφορία ότι οι ενδιαφερόμενοι επιχειρηματίες θέλουν το χώρο για να τον αξιοποιήσουν επιχειρηματικά.Λίγες ημέρες αργότερα οι πληροφορίες που ήρθαν από δύο πλευρές-η μία αφορά τους σημερινούς ιδιοκτήτες-ανέφεραν με επίταση ότι το ίδρυμα Άννα Μαρία και οι διαχειριστές της λειτουργίας του διαπραγματεύονται την αγορά του Λόφου Λεβίδη και ότι το ζήτημα της αγοραπωλησίας βρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο και τέλος,πως το ενδιαφέρον που επιδείχθηκε από το δικηγόρο με τον οποίο συνομίλησε ο "Ν" είχε μάλλον παραπλανητικό χαρακτήρα.Μάλιστα οι ίδιες πηγές ανέφεραν ότι το τελικό τίμημα απόκτησης του κτήματος είναι 8.000.000 ευρώ και πως στο ποσόν αυτό συμπεριλαμβάνεται η υποχρέωση των ιδιοκτητών να αναστηλώσουν το κατεστραμμένο και ευρισκόμενο εντός του χώρου οίκημα,άλλωτε οίκημα του αυλάρχη Δ.Λεβίδη.Προς επίρρωση μάλιστα της συγκεκριμένης πληροφορίας αποκαλύπτουμε σήμερα οτι έχει υποβληθεί έγγραφο αίτημα προς το Δήμου Παλλήνης όπως εκδοθεί πιστοποιητικό με το οποίο να επιβεβαιώνεται ότι η βίλλα Λεβίδη έχει αναγερθεί προ του 1955.Αυτο σημαίνει ότι είτε ο σημερινός ιδιοκτήτης,είτε ο επόμενος,μπορεί να διεκδικήσει πολεοδομική άδεια για την αναστήλωση του κτίσματος.Το θέμα αυτο λόγω και της υφής του χαρακτήρα του,παρακολουθεί από κοντά ο δήμαρχος Παλλήνης και όπως όλα δείχνουν και πείθουν ,πράγματι η βίλλα ανεγέρθηκε προ του 1955 και καταστράφηκε από μια περίεργη πυρκαγιά,το 1991 παραμονές υπογραφής του συμβολαίου αγοραπωλησίας από Γ.Λεβίδη προς Σ.Μπουζαλά και τους συνεταίρους του.Τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά λοιπόν συνεπικουρούμενα και από τις επίμονες πληροφορίες περί ενδιαφέροντος αγοράς του λόφου Λεβίδη από το ίδρυμα Άννα Μαρία-πληροφορίες που χαρακτηρίζονταν ως έγκυρες-ήρθαν να διασταυρωθούν με την πληροφορία δημότη της Παλλήνης,ο οποίος εμφανίζεται να καταθέτει και να επιμένει ακόμη και τώρα,πως είδε τον τέως βασιλιά την Τετάρτη 9 Απριλίου να κατέρχεται του Λόφου Λεβίδη και μάλιστα πάντα κατά τη δήλωσή του να έχει συνομιλήσει μαζί του για αρκετά λεπτά της ώρας.Ο ίδιος δημότης την ίδια μαρτυρία κατέθεσε και σε πολιτικό παράγοντα της περιοχής μας και μάλιστα ομιλεί για τον τύπο του οχήματος και για τον αριθμό των ανθρώπων που συνόδευαν τον πρ.βασιλιά.Την πληροφορία αυτη διαψεύδει με την επιστολή του ο κ.Στρογγυλός αναφέροντας ότι ο πρ.βασιλιάς όντως επισκέφθηκε το κτήμα προ ενάμιση έτους στην διαδρομή του προς γειτονικό προορισμό...(πρόκειται για πληροφορία που επίσης επικαλεστήκαμε και μάλιστα αναφέραμε ότι ο άνθρωπος που είδε τον Κωνσταντίνο και συνομίλησε μαζί του ήταν ο πρ.αντιδήμαρχος Παλλήνης κ.Παναγιώτης Πολίτης).Σε ότι αφορά το καθεαυτό ρεπορτάζ του "Ν" στα δυο προηγούμενα φύλλα του,αποτελεί πλεονασμό να υπενθυμίσουμε ότι σε ένα πολύ μικρό μέρος του γινότανε αναφορά στις πληροφορίες περί ενδιαφέροντος απόκτησης του Λόφου Λεβίδη από μέρους της πρ.βασιλικής οικογένειας και σε όλο το υπόλοιπο δημοσίευμα,ο συντάκτης του παρουσίασε στοιχεία και πληροφορίες για την ιστορία του κτήματος Λεβίδη,για τις καταστατικές αρχές του ιδρύματος Άννα Μαρία και μάλιστα με τρόπο απλό,περιγραφικό και όχι επικριτικό.Τέλος και επειδή για το σημείο αυτό γίνεται ειδική αναφορά στην απαντητική επιστολή του πρ.βασιλιά,να υπενθυμίσουμε πως κοινοποιήσαμε στο προηγούμενο φύλλο του "Ν" την ενέργειά μας να στείλουμε μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου,στο ίδρυμα Άννα Μαρία,αντίτυπο της εφημερίδας ευελπιστώντας σε απάντηση έστω κάποιου συνεργάτη του.Αυτό δεν συνέβη μέχρι που του αποστείλαμε το επόμενο φύλλο του "Ν" το οποίο και προκάλεσαι την αποστολή της απάντησης.Μέσω αυτής λοιπόν,μας πληροφορεί ο κ.Στρογγυλός ότι "στείλατε,μετά την δημοσίευσή του ,το πρώτο άρθρο,χωρίς συνοδευτικό μήνυμα ή αποστολέα" και πως "είναι αδύνατον όμως να ασχολείται το διοικητικό συμβούλιο του ιδρύματος ,κάθε φορά που εμφανίζονται παρόμοια ανακριβή δημοσιεύματα...".Να υπενθυμίσουμε στον αξιότιμο κ.Στρογγυλό ,ότι σε όλα τα ηλεκτρονικά μηνύματα τα στοιχεία του αποστολέα είανι εμφανή και σαφή.Τί παραπάνω έπρεπε να προστεθεί για να υποδηλωθεί η ταυτότητα του αποστέλλοντος;Σε ότι αφορά την ειρωνεία για "πειστικές πληροφορίες και λεπτομέρειες",οι διδαχές περί "δέουσας δεοντολογίας",οι κρίσεις περί "ελλείψεως περιέργειας..."και τέλος η επίκληση του ανακτορικού όρου περί "ανακλήσεως" των εν λόγω άρθρων,διατυπώνουμε τη λύπη μας γιατί επιλέχθηκε προς μια τοπική εφημερίδα ένας τρόπος επικοινωνίας που υποθάλπει αλαζονεία και έπαρση.
ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ...
Η ηλεκτρονική επιστολή του κ.Κωνσταντίνου Στρογγυλού,διευθυντή προσωπικού γραφείου του Βασιλέως Κωνσταντίνου όπως δηλώνει ο ίδιος θα αναρτηθεί το συντομότερο δυνατόν.(Βλάβη στο σαρωτή!)
Τετάρτη 23 Απριλίου 2008
Παρασκευή 18 Απριλίου 2008
ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΤΗΣ ΠΑΛΛΗΝΗΣ...
Κάτι θα έχει πάρει το αυτί σας με τις "φήμες" για την ενδεχόμενη απόκτησή του Λόφου μας από τον τέως Βασιλιά Κωνσταντίνο.
Λοιπόν το θέμα έχει ώς εξής...Ο λόφος Λεβίδη ή καλύτερα ο καταπράσινος,πευκόφυτος λόφος που βρίσκεται στο κέντρο της Παλλήνης εν αρχή ήταν δημόσιου χαρακτήρα,του λαού ενα πράμα...μια καλή μέρα δεκαετίες πρίν,περί τη δεκαετία του '30,χτίζεται εκεί η βίλα Λεβίδη και τότε ξεκινά το "παρατράγουδο"...Εγκαθίσταται εκεί το 1935 ο Δημήτριος Λεβίδης ο οποίος ήταν αυλάρχης των ανακτόρων του τότε βασιλέως,απόστρατος αντισυνταγματάρχης και είχε διετελέσει για κάποιο χρονικό διάστημα πρόεδρος της Ελληνικής βουλής.Το 1948 με προσωπική επιλογή του ανωτέρω εγκαθίσταται στο λόφο και ο υπενωμοτάρχης της τότε Χωροφυλακής Θεόδωρος Κάργας ώς υπεύθυνος ασφαλείας του επονομαζόμενου και Πύργου Λεβίδη(λόγο του πύργου που προυπήρχε στο λόφο και συνδέεται μέσω καμάρας με τη βίλα).Ο Θ.Κάργας με δική του επιλογή διεύρυνε τον κύκλο των αρμοδιοτήτων του με τη φροντίδα των κήπων αλλά και όλων των εξωτερικών εργασιών αναδεικνυόμενος πολύ γρήγορα ώς ο έμπιστος του Αυλάρχη Λεβίδη.Ο Κάργας με την οικογένειά του ζούσανε σε παρακείμενο της επαύλης κτίσμα στο οποίο συνεχίζει να ζεί μέχρι σήμερα η κόρη του
Τούλα Κάργα συνταξιούχος δημοσίου μαζί με τη μητέρα της!Ο Αυλάρχης Δ.Λεβίδης πέθανε το 1963 και το 1990 πεθαίνει η γυναίκα του Τούλα.Το 1991 παραμονή υπογραφής των συμβολαίων πώλησης του λόφου στους σημερινούς ιδιοκτήτες,καίγεται το μεγαλύτερο τμήμα της βίλας από "άγνωστη αιτία".Ο Γιώργος Λεβίδης γιός του Αυλάρχη Δ.Λεβίδη,συνομίληκος του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου,ακολούθησε καριέρα διπλωμάτη,έζησε για πολλα χρόνια εκτός Ελλάδας και σήμερα ζεί στις Σπέτσες δείχνοντας να αδιαφορεί για την τύχη του λόφου!Τα τελευταία χρόνια η πάλαι ποτε βίλα Λεβίδη στην κυριολεξία λεηλατήθηκε και καταληστεύθηκε!
Κανείς δεν έδειξε το παραμικρό ενδιαφέρον να διασωθεί ένας χώρος ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής αξίας που κτίστηκε με μοναδικά για την εποχή υλικά τα οποία σήμερα δεν βρίσκονται εύκολα και σε αυτο πρώτη και κύρια ευθύνη φέρουν οι σημερινοί ιδιοκτήτες του λόφου οι οποίοι επεφύλαξαν μια αναιτιολόγητη αδιαφορία για την τύχη του.Οι κ.κ. Μπουζάλας - Ματζώρης οι οποίοι έχουν υπό την κατοχή τους το κεντρικό τμήμα του λόφου με τα ερείπια της βίλας,συνολικής έκτασης περίπου 80 στρεμμάτων δεν είναι οι μοναδικοί ιδιοκτήτες.Είναι και το μετοχικό ταμείο Πολεμικής Αεροπορίας με περίπου 21 στρέμματα
,στο ανατολικό τμήμα του λόφου,με σκοπό να αναγερθεί κάποια στιγμή Ίδρυμα κοινωνικού χαρακτήρα και τέλος η οικογένεια Κάργα η οποία κατέχει έκταση 1,8 στρεμμάτων με διαδικασία χρησικτησίας(συμφωνούντος του ίδιου του Γ.Λεβίδη ο οποίος είχε έρθει σαν μάρτυρας στο σχετικό δικαστήριο).
Λοιπόν το θέμα έχει ώς εξής...Ο λόφος Λεβίδη ή καλύτερα ο καταπράσινος,πευκόφυτος λόφος που βρίσκεται στο κέντρο της Παλλήνης εν αρχή ήταν δημόσιου χαρακτήρα,του λαού ενα πράμα...μια καλή μέρα δεκαετίες πρίν,περί τη δεκαετία του '30,χτίζεται εκεί η βίλα Λεβίδη και τότε ξεκινά το "παρατράγουδο"...Εγκαθίσταται εκεί το 1935 ο Δημήτριος Λεβίδης ο οποίος ήταν αυλάρχης των ανακτόρων του τότε βασιλέως,απόστρατος αντισυνταγματάρχης και είχε διετελέσει για κάποιο χρονικό διάστημα πρόεδρος της Ελληνικής βουλής.Το 1948 με προσωπική επιλογή του ανωτέρω εγκαθίσταται στο λόφο και ο υπενωμοτάρχης της τότε Χωροφυλακής Θεόδωρος Κάργας ώς υπεύθυνος ασφαλείας του επονομαζόμενου και Πύργου Λεβίδη(λόγο του πύργου που προυπήρχε στο λόφο και συνδέεται μέσω καμάρας με τη βίλα).Ο Θ.Κάργας με δική του επιλογή διεύρυνε τον κύκλο των αρμοδιοτήτων του με τη φροντίδα των κήπων αλλά και όλων των εξωτερικών εργασιών αναδεικνυόμενος πολύ γρήγορα ώς ο έμπιστος του Αυλάρχη Λεβίδη.Ο Κάργας με την οικογένειά του ζούσανε σε παρακείμενο της επαύλης κτίσμα στο οποίο συνεχίζει να ζεί μέχρι σήμερα η κόρη του
Τούλα Κάργα συνταξιούχος δημοσίου μαζί με τη μητέρα της!Ο Αυλάρχης Δ.Λεβίδης πέθανε το 1963 και το 1990 πεθαίνει η γυναίκα του Τούλα.Το 1991 παραμονή υπογραφής των συμβολαίων πώλησης του λόφου στους σημερινούς ιδιοκτήτες,καίγεται το μεγαλύτερο τμήμα της βίλας από "άγνωστη αιτία".Ο Γιώργος Λεβίδης γιός του Αυλάρχη Δ.Λεβίδη,συνομίληκος του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου,ακολούθησε καριέρα διπλωμάτη,έζησε για πολλα χρόνια εκτός Ελλάδας και σήμερα ζεί στις Σπέτσες δείχνοντας να αδιαφορεί για την τύχη του λόφου!Τα τελευταία χρόνια η πάλαι ποτε βίλα Λεβίδη στην κυριολεξία λεηλατήθηκε και καταληστεύθηκε!
Κανείς δεν έδειξε το παραμικρό ενδιαφέρον να διασωθεί ένας χώρος ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής αξίας που κτίστηκε με μοναδικά για την εποχή υλικά τα οποία σήμερα δεν βρίσκονται εύκολα και σε αυτο πρώτη και κύρια ευθύνη φέρουν οι σημερινοί ιδιοκτήτες του λόφου οι οποίοι επεφύλαξαν μια αναιτιολόγητη αδιαφορία για την τύχη του.Οι κ.κ. Μπουζάλας - Ματζώρης οι οποίοι έχουν υπό την κατοχή τους το κεντρικό τμήμα του λόφου με τα ερείπια της βίλας,συνολικής έκτασης περίπου 80 στρεμμάτων δεν είναι οι μοναδικοί ιδιοκτήτες.Είναι και το μετοχικό ταμείο Πολεμικής Αεροπορίας με περίπου 21 στρέμματα
,στο ανατολικό τμήμα του λόφου,με σκοπό να αναγερθεί κάποια στιγμή Ίδρυμα κοινωνικού χαρακτήρα και τέλος η οικογένεια Κάργα η οποία κατέχει έκταση 1,8 στρεμμάτων με διαδικασία χρησικτησίας(συμφωνούντος του ίδιου του Γ.Λεβίδη ο οποίος είχε έρθει σαν μάρτυρας στο σχετικό δικαστήριο).Έρχεται λοιπόν εν έτη 2008 ο τέως και με 8.000.000 ευρώ επιθυμεί "διακαώς" να αγοράσει τα 80 στρέμματα των κ.κ. Μπουζάλα - Ματζώρη προκειμένου στη θέση της πάλαι ποτέ βίλας να αναδειχθεί το Ίδρυμα Άννα Μαρία!!!Ο τέως Βασιλιάς Κωνσταντίνος συνοδευόμενος από μέλη της οικογένειάς του,άτομα του προσωπικού του γραφείου,τεχνικούς συμβούλους και έναν εκ των δύο σημερινών ιδιοκτητών της έκτασης επισκέφθηκαν τον λόφο και αξιολόγησαν τις δυνατότητες και προοπτικές να δημιουργηθεί στο εν λόγο χώρο το ίδρυμα Άννα Μαρία.Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες το Δ.Σ. του φορέα που λειτουργεί από το 2004 ως αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία,έχει καταλήξει στην απόφαση να αναδειχθεί η έδρα του ιδρύματος στη συγκεκριμένη περιοχή η οποία εκτός των θετικών προϋποθέσεων που για το σκοπό αυτό παρουσιάζει περιέχει και ένα ιδιαίτερα φορτισμένο συναισθηματικά στοιχείο για τον πρώην βασιλιά Κωνσταντίνο.Ο χώρος συνδέεται με την παιδική του ηλικία,δεδομένου ότι ένα μεγάλο μέρος των ανέμελων χρόνων του,το έζησε εδώ με το συνομηλικό του Γ.Λεβίδη και με τους συμμαθητές τους Μιλτιάδη Έβερτ,Κώστα Στρογγυλό,Στρατή Στρατήγη,Παναγιώτη Ασημακόπουλο κ.α.π.Η επίσκεψη του Τέως την περασμένη Τετάρτη στο λόφο δεν ήταν η πρώτη και κατα πώς δείχνουν τα πράγματα θα ακολουθήσουν και άλλες.Πρώτη φορά που εθεάθη ο Τέως στο λόφο ήταν το καλοκαίρι του 2006.Τότε "έπεσε" στον τότε αντιδήμαρχο Παλλήνης Παναγιώτη Πολίτη ο οποίος ευγενέστατα και πρόθυμα τον συνόδευσε ως το σημείο που είχε σταθμεύσει το αυτοκίνητό του.Ανθρωπος που είναι σε θέση να γνωρίζει πολλές από τις πτυχές της εξελισσόμενης υπόθεσης απόκτησης του λόφου από τον Τέως λέει ότι όλα πείθουν πως η μεταβίβαση του λόφου στο ίδρυμα Άννα Μαρία θα ολοκληρωθεί!!!(Εφημερίδα "ΝΕΟΛΟΓΟΣ",Α.Φ. 85 της 11-04-2008)
...και ρωτάω εγώ τώρα...ο τέως μεγάλο μέρος των παιδικών του χρόνων το έζησε στον λόφο αυτό και ειναι συναισθηματικά δεμένος με το χώρο...ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΜΕΓΑΛΩΣΟΥΝ...ΑΝ Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΠΝΕΥΜΟΝΑΣ ΠΡΑΣΙΝΟΥ,ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΔΑΣΟΣ ΤΗΣ ΠΑΛΛΗΝΗΣ ΜΑΝΤΡΩΘΕΙ ΚΑΙ ΓΙΝΕΙ ΙΔΡΥΜΑ;;;
Αναφέρεται από πηγή της ανωτέρω εφημερίδας ότι στο ενδεχόμενο που ολοκληρωθεί από τον τέως η απόκτηση του Λόφου,τόσο το δάσος όσο και η βίλα θα ξαναβρούν με τη συντήρηση και τη διαρκή περιποίηση τους την παλιά τους αίγλη.Θα αποκατασταθει πλήρως,θα ανακατασκευαστεί με αναπαλαίωση το υπάρχον κτίσμα και βέβαια θα είναι πόλος έλξης η περιοχή για Έλληνες και ξένους από τη στιγμή κατά την οποία τμήμα του κτιρίου θα γίνει μικρό μουσείο με ιστορικά έγγραφα και κειμήλια από την εποχή πρωτοεγκαθίδρυσης της βασιλείας στην Ελλάδα!!!Αν ,τώρα,λαβεται υπόψη ότι ενδεχομένως κάποια στιγμή το Δ.Σ. του ιδρύματος σε ένδειξη ανταπόδοσης προς τους δημότες θελήσει να διαθέσει κάποια ποσά για υποτροφίες νέων παιδιών ή προς κάποιους άλλους κατά την κρίση του σκοπούς,αντιλαμβάνεστε ότι μόνον θετικά θα είναι τα πράγματα!!!(Εφημερίδα "ΝΕΟΛΟΓΟΣ",Α.Φ.85 της 11-04-2008)
ΔΗΛΑΔΗ ΑΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΚΑΛΑ ΔΟΘΗΚΕ Ο ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΛΟΦΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΟΤΕ ΒΑΣΙΛΙΑ ΣΕ ΕΝΑ ΑΥΛΑΡΧΗ ΤΟΥ,ΠΕΘΑΙΝΕΙ Ο ΑΥΛΑΡΧΗΣ ΚΑΙ Ο ΓΙΟΣ ΤΟΥ ΑΠΟ ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΣΥΝΤΗΡΗΣΗΣ ΤΟΝ ΠΟΥΛΗΣΕ.ΟΙ ΕΠΟΜΕΝΟΙ ΙΔΙΟΚΤΗΤΕΣ ΤΟΝ ΚΑΤΕΣΤΡΕΨΑΝΕ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΟΥΛΑΝΕ ΣΕ ΕΞΩΦΡΕΝΙΚΗ ΤΙΜΗ,ΚΑΙ ΕΡΧΕΤΑΙ ΤΩΡΑ Ο ΤΕΩΣ ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΣΩΣΕΙ ΑΓΟΡΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΜΕ ΛΕΦΤΑ ΠΟΥ ΠΗΡΕ ΩΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΧΕΣΗ ΤΩΝ ΑΝΑΚΤΟΡΩΝ ΤΟΥ ΤΑΤΟΪΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΚΑΙ ΣΟΥ ΔΙΝΕΙ ΚΑΙ ΜΙΑ ΥΠΟΤΡΟΦΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΓΛΥΚΑΝΕΙ!!!ΔΗΛΑΔΗ ΜΕ ΛΕΦΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΑΓΟΡΑΖΕΙ ΔΙΚΙΑ ΜΑΣ ΓΗ ΚΑΙ ΜΑΣ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ ΛΕΦΤΑ ΜΑΣ ΜΕ ΤΗ ΜΟΡΦΗ ΥΠΟΤΡΟΦΙΑΣ ΩΣ ΦΙΛΕΥΣΠΛΑΧΝΟΣ...ΕΛΕΟΣ!!!ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΑΥΤΑ...
Πέμπτη 17 Απριλίου 2008
ΕΝΑ ΘΕΜΑ ΠΟΥ ΚΑΙΕΙ...
Το καλοκαιράκι πλησιάζει...ωραίος καιρός...υψηλές θερμοκρασίες...παραλία και τα μπάνια του λαού συνθέτουν μια σχεδόν ειδυλλιακή εικόνα!Όλα καλά μέχρι να δούμε τους πρώτους καπνούς...τα πρώτα πυροσβεστικά οχήματα να τρέχουν πανικόβλητα και τα πρώτα στρέμματα δάσους να παραδίνονται στις φλόγες και να χάνονται για πάντα...Τί κάνουμε λοιπόν σαν πολιτεία και σαν πολίτες για να αποφευχθούν τα αρνητικά που έπονται του καλοκαιριού;;;Μια εικόνα ίσον χίλιες λέξεις... 
Όλες οι σωλήνες που κάποτε τοποθετήθηκαν για την πυροπροστασία του λόφου,σήμερα είναι κατεστραμένες και άχρηστες.ΔΕΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΟΥΤΕ ΜΙΑ!!!Εννοείται φυσικά πως η παροχή νερού έχει διακοπεί...Καταλαβαίνετε την έκπληξη των πυροσβεστών σε περίπτωση που επιχειρήσουν να τις χρησιμοποιήσουν...Αλήθεια ποιός είναι ο ανευθυνοϋπεύθυνος για αυτή την τραγική εικόνα;;;Ο Δήμαρχος;;;Ο Περιφερειάρχης;;;Ο Νομάρχης;;;Οι ιδιοκτήτες;;;Η ΜΗΠΩΣ ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ ΠΟΥ ΚΑΘΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΝΕΧΟΜΑΣΤΕ;;; 
Στην εφημερίδα "Ο ΔΗΜΟΤΗΣ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ",Α.Φ.414 της 07-03-2008,σε άρθρο με τίτλο "ΣΤΑ ΣΑΓΟΝΙΑ ΤΩΝ ΚΑΡΧΑΡΙΩΝ" μεταξύ άλλων διαβάζουμε..."...ο κ. Κουρής κατέθεσε πρόταση,η οποία ψηφίστηκε ομόφωνα από το σώμα κι αφορούσε στην υποχρέωση που πρέπει να έχουν όλοι οι ιδιοκτήτες μεγάλων δασικών εκτάσεων να σχεδιάζουν και να καταθέτουν προγράμματα πυροπροστασίας.Εμεις δεν είμαστε η αρμόδια αρχή για να επιβάλλουμε τέτοιου είδους διαδικασίες,μπορούμε όμως να απευθυνθούμε στο δασαρχείο...τόνισε επεξηγηματικά ο Νομάρχης,υπενθυμίζοντας τις μεγάλες δασικές ιδιωτικές εκτάσεις στη Β/Α Αττική!".
Στην εφημερίδα "ΝΕΟΛΟΓΟΣ",Α.Φ.85 της 11-04-2008,στο άρθρο με τίτλο "ΣΤΟ ΛΟΦΟ ΛΕΒΙΔΗ ΕΓΚΑΘΙΣΤΑΤΑΙ ΤΟ ΙΔΡΥΜΑ ΑΝΝΑ ΜΑΡΙΑ" το "μπαλάκι" πάει σε άλλα χέρια,διαβάζουμε σχετικά..."...Δεν θα κινδυνεύει (ο λόφος Λεβίδη) τους καλοκαιρινούς μήνες από φωτιά,φόβος που υπάρχει κάθε καλοκαίρι και απ'όσο γνωρίζω αυτή την επίπονη προληπτική προσπάθεια έχει ο Δήμος δαπανώντας χρήματα και παροπλίζοντας ανθρώπους για πυροπροστασία!".
Μ Α Σ Δ Ο Υ Λ Ε Υ Ο Υ Ν Ε ! ! !
Ρε μπάς και την ευθύνη θα την έχει ο "στρατηγός άνεμος";;;όπως πέρυσι το καλοκαίρι...!Όπως και να'χει τη συνέχεια θα τη δούμε τους προσεχείς μήνες...
Όλες οι σωλήνες που κάποτε τοποθετήθηκαν για την πυροπροστασία του λόφου,σήμερα είναι κατεστραμένες και άχρηστες.ΔΕΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΟΥΤΕ ΜΙΑ!!!Εννοείται φυσικά πως η παροχή νερού έχει διακοπεί...Καταλαβαίνετε την έκπληξη των πυροσβεστών σε περίπτωση που επιχειρήσουν να τις χρησιμοποιήσουν...Αλήθεια ποιός είναι ο ανευθυνοϋπεύθυνος για αυτή την τραγική εικόνα;;;Ο Δήμαρχος;;;Ο Περιφερειάρχης;;;Ο Νομάρχης;;;Οι ιδιοκτήτες;;;Η ΜΗΠΩΣ ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ ΠΟΥ ΚΑΘΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΝΕΧΟΜΑΣΤΕ;;; Στην εφημερίδα "Ο ΔΗΜΟΤΗΣ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ",Α.Φ.414 της 07-03-2008,σε άρθρο με τίτλο "ΣΤΑ ΣΑΓΟΝΙΑ ΤΩΝ ΚΑΡΧΑΡΙΩΝ" μεταξύ άλλων διαβάζουμε..."...ο κ. Κουρής κατέθεσε πρόταση,η οποία ψηφίστηκε ομόφωνα από το σώμα κι αφορούσε στην υποχρέωση που πρέπει να έχουν όλοι οι ιδιοκτήτες μεγάλων δασικών εκτάσεων να σχεδιάζουν και να καταθέτουν προγράμματα πυροπροστασίας.Εμεις δεν είμαστε η αρμόδια αρχή για να επιβάλλουμε τέτοιου είδους διαδικασίες,μπορούμε όμως να απευθυνθούμε στο δασαρχείο...τόνισε επεξηγηματικά ο Νομάρχης,υπενθυμίζοντας τις μεγάλες δασικές ιδιωτικές εκτάσεις στη Β/Α Αττική!".
Στην εφημερίδα "ΝΕΟΛΟΓΟΣ",Α.Φ.85 της 11-04-2008,στο άρθρο με τίτλο "ΣΤΟ ΛΟΦΟ ΛΕΒΙΔΗ ΕΓΚΑΘΙΣΤΑΤΑΙ ΤΟ ΙΔΡΥΜΑ ΑΝΝΑ ΜΑΡΙΑ" το "μπαλάκι" πάει σε άλλα χέρια,διαβάζουμε σχετικά..."...Δεν θα κινδυνεύει (ο λόφος Λεβίδη) τους καλοκαιρινούς μήνες από φωτιά,φόβος που υπάρχει κάθε καλοκαίρι και απ'όσο γνωρίζω αυτή την επίπονη προληπτική προσπάθεια έχει ο Δήμος δαπανώντας χρήματα και παροπλίζοντας ανθρώπους για πυροπροστασία!".
Μ Α Σ Δ Ο Υ Λ Ε Υ Ο Υ Ν Ε ! ! !
Ρε μπάς και την ευθύνη θα την έχει ο "στρατηγός άνεμος";;;όπως πέρυσι το καλοκαίρι...!Όπως και να'χει τη συνέχεια θα τη δούμε τους προσεχείς μήνες...
Τετάρτη 16 Απριλίου 2008
ΣΥΝΕΝΝΟΗΣΗ ΜΠΟΥΖΟΥΚΙ...
Θυμάστε γνωστό(;) εώς κλασικό(;) θα έλεγα μπουζουκοτράγουδο της αηδόνας μας Άννας Βίσση με τίτλο,"Δώδεκα",που πήγαινε κάπως έτσι..."...και δεν χτυπάει το τηλέφωνοοο...με πνίγει το παράπονοοο...που δεν κατάλαβες ποτέ σου τί περνώ κι αν έχει γίνει η αγωνία μου βουνό...".Άχ,τα έλεγε η Αννούλα,ποιός την πίστευε και ποιός ήξερε για ποιόν τα έλεγε...και νά που το υπονοούμενο χτύπαγε την πόρτα του ίδιου μας του "σπιτιού"...
Στην τοπική εφημερίδα "ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΑΚΤΗ",Α.Φ. 237 της 28-03-2008,σε συνέντευξη του Δημάρχου μας κ. Κωνσταντά,σε ερώτηση του δημοσιογράφου σχετικά με τα σημαντικά περιβαλλοντικά προβλήματα του δήμου μας,ο Δήμαρχός μας μεταξύ άλλων απαντάει τα εξής..."Όσο για το λόφο Λεβίδη στόχος μας είναι να τον διατηρήσουμε ως το δάσος που αργότερα θα γίνει πάρκο για τις επόμενες γενιές.Ο ιδιοκτήτης έχει ένα χαρτί στα χέρια του ότι δεν ενδιαφέρεται το Ελληνικό δημόσιο που του παραχώρησε η περιφέρεια και εκεί είναι το παράπονό μου.Ότι ο περιφερειάρχης δεν μου τηλεφώνησε καν να με ενημερώσει και να του πώ την άποψή μου.Το παράλογο της υπόθεσης είναι ότι ο ιδιοκτήτης ζητεί ώς τίμημα 15.000.000 ευρώ και το δασαρχείο το κοστολογεί 18.000 ευρώ!"
Δήμαρχέ μας μή το παίρνεις κατάκαρδα,συμβαίνουν αυτά,απλά ο περιφερειάρχης μας δεν είχε σήμααα...κ. Περιφερειάρχα πάρτε το μηδέν...
Ο Δήμαρχος μας είχε;;;Εκείνος τί επικοινωνία είχε με τον περιφερειάρχη;;;
Αλήθεια δεν μπορώ να καταλάβω πώς κάποιος (ο Δήμαρχος στην προκειμένη) που παρακολουθεί στενά ένα θέμα που τον καίει χάνει μια τόσο σημαντική εξέλιξη...Πώς δεν την πρόλαβε,πώς δεν την απέτρεψε και κυρίως τί έκανε κατ'όπην εορτής...;;;Μή σπαζοκεφαλιάζετε θα σας απαντήσω εγώ...ΤΙΠΟΤΑ,ΤΙΠΟΤΑ,ΤΙΠΟΤΑ...!
Στην τοπική εφημερίδα "ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΑΚΤΗ",Α.Φ. 237 της 28-03-2008,σε συνέντευξη του Δημάρχου μας κ. Κωνσταντά,σε ερώτηση του δημοσιογράφου σχετικά με τα σημαντικά περιβαλλοντικά προβλήματα του δήμου μας,ο Δήμαρχός μας μεταξύ άλλων απαντάει τα εξής..."Όσο για το λόφο Λεβίδη στόχος μας είναι να τον διατηρήσουμε ως το δάσος που αργότερα θα γίνει πάρκο για τις επόμενες γενιές.Ο ιδιοκτήτης έχει ένα χαρτί στα χέρια του ότι δεν ενδιαφέρεται το Ελληνικό δημόσιο που του παραχώρησε η περιφέρεια και εκεί είναι το παράπονό μου.Ότι ο περιφερειάρχης δεν μου τηλεφώνησε καν να με ενημερώσει και να του πώ την άποψή μου.Το παράλογο της υπόθεσης είναι ότι ο ιδιοκτήτης ζητεί ώς τίμημα 15.000.000 ευρώ και το δασαρχείο το κοστολογεί 18.000 ευρώ!"
Δήμαρχέ μας μή το παίρνεις κατάκαρδα,συμβαίνουν αυτά,απλά ο περιφερειάρχης μας δεν είχε σήμααα...κ. Περιφερειάρχα πάρτε το μηδέν...
Ο Δήμαρχος μας είχε;;;Εκείνος τί επικοινωνία είχε με τον περιφερειάρχη;;;
Αλήθεια δεν μπορώ να καταλάβω πώς κάποιος (ο Δήμαρχος στην προκειμένη) που παρακολουθεί στενά ένα θέμα που τον καίει χάνει μια τόσο σημαντική εξέλιξη...Πώς δεν την πρόλαβε,πώς δεν την απέτρεψε και κυρίως τί έκανε κατ'όπην εορτής...;;;Μή σπαζοκεφαλιάζετε θα σας απαντήσω εγώ...ΤΙΠΟΤΑ,ΤΙΠΟΤΑ,ΤΙΠΟΤΑ...!
ΌΤΑΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ ΓΙΝΟΜΑΣΤΕ ΒΑΡΒΑΡΟΙ...
ΛΟΦΟΣ ΛΕΒΙΔΗ,ΕΝΑΣ "ΚΡΑΝΙΟΥ ΤΟΠΟΣ" ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΠΑΛΛΗΝΗΣ
Αυτός ο λόφος που αντικρίζουμε καθημερινά από τα σπίτια,το δρόμο ή τα αυτοκίνητά μας,έχει μια αιματοβαμμένη ιστορία,άγνωστη στους νεότερους κατοίκους της Παλλήνης.Ας τη δούμε σε συντομία.Ιστορικές πηγές απ'τις οποίες θα αντλήσουμε τις σχετικές πληροφορίες είναι οι μαρτυρίες αυτοπτών κατοίκων της Παλλήνης εκείνης της εποχής,προσωπικές αναμνήσεις,αλλά και δύο γραπτά ντοκουμέντα για όσα διαδραματίστηκαν πάνω στο λόφο.
Τα αποτρόπαια γεγονότα για τα οποία θα μιλήσουμε,άρχισαν πριν από 63 χρόνια,τέτοιες μέρες,το βράδυ της 16ης προς 17η Ιουλίου 1944.Τις προηγούμενες όμως μέρες είχε γίνει ένα σοβαρό επεισόδιο στην περιοχή.Ένα γερμανικό στρατιωτικό όχημα κινούμενο στη λεωφόρο Μαραθώνος έπεσε σ'ενέδρα ανδρών του ΕΛΑΣ κοντά στο Πικέρμι.Στη σύγκρουση σκοτώθηκαν και οι τρείς επιβαίνοντες στο αυτοκίνητο,που ήταν ο στρατιώτης οδηγός,ο Γερμανός Φρούραρχος της Καρύστου και ο συμπατριώτης του Λιμενάρχης της Ραφήνας.
Όταν η είδηση μαθεύτηκε στην Παλλήνη οι χωρικοί τρομοκρατήθηκαν,θεωρώντας σίγουρο ότι η μανία των Γερμανών θα ξεσπούσε και στο χωριό τους,όπως είχε συμβεί και με το γειτονικό Κορωπί,το Δίστομο,τα Καλάβρυτακαι άλλες πόλεις της Ελλάδας,που τις έκαψαν οι κατακτητές σαν αντίποινα σε παρόμοια περίπτωση.
Η Παλλήνη σώθηκε τελικά και τη σωτηρία της τη χρωστά σ'ενα εξαίρετο άνθρωπο,το Γερμανό Λοχαγό Σμίτ,που ήταν διοικητής του αποσπάσματος επικοινωνιών των εγκαταστάσεων του μεγάλου ασυρμάτου που ήταν στο χώρο όπου σήμερα βρίσκεται ο οικισμός Έντισον.Αυτός ο λαμπρός ανθρωπιστής γερμανός αξιωματικός-υπήρχαν και τέτοιοι μέσα σε ένα λαό 80 εκατομμυρίων -κατόρθωσε με δυσκολία να πείσει τους συμπατριώτες του ότι οι κάτοικοι της Παλλήνης δεν έφεραν καμία ευθύνη για το θάνατο των τριών Γερμανών στρατιωτών.
Όσα ακολούθησαν περιγράφονται σ'ένα δημοσίευμα της εφημερίδας "ΒΡΑΔΥΝΗ" της 26/11/1952 που το υπογράφει ο δημοσιογράφος Βενιζέλος Ζερβέας.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα οι Γερμανοί έφεραν πάνω στο λόφο για τον βασανισμό και εκτέλεση 200 πατριώτες,από τους οποίους 150 τους είχαν συλλάβει στους δρόμους της Αθήνας και τους υπόλοιπους 50 τους πήραν από το ματρυρικό μπλόκ (κτίριο) 15 του στρατοπέδου Χαϊδαρίου.
Για δυο ολόκληρα μερόνυχτα οι Γερμανοί τυράννησαν φρικτά με απάνθρωπες μεθόδους τους διακόσιους αθώους ομήρους πρίν τους εκτελέσουν.Το δημοσίευμα γράφει,μεταξύ των άλλων,ότι τους "ανεσκολόπησαν",(παλούκωσαν),ενώ άλλες πληροφορίες μιλούσαν και για άλλα φρικτά μαρτύρια,όπως το δέσιμο του ενός ποδιού σε πεύκο και του άλλου σε τρίκυκλη μοτοσικλέτα που ξεκινούσε αργά-αργά μέχρις ότου οι δύστυχοι όμηροι σχιζόντουσαν στα δυο.Οι κραυγές των μελλοθάνατων που ζητούσαν απεγνωσμένα βοήθεια,ανάμεικτες με τους εκκωφαντικούς θορύβους των μοτοσικλετών και τους πυροβολισμούς,ξεσχίζανε την ησυχία της καλοκαιριάτικης νύχτας ώς το πρωί.
Την τρίτη ημέρα οι δολοφόνοι έθαψαν τα θύματά τους σε ομαδικό τάφο στη Β/Α πλευρά του λόφου τον οποίο είχαν σκάψει οι άτυχοι όμηροι.
Τρείς μήνες μετά,τον Οκτώβριο του 1944,οι Γερμανοί κατακτητές έφυγαν ηττημένοι για την πατρίδα τους κι οι κάτοικοι της Παλλήνης άρχισαν να συρρέουν στο λόφο και να προσκυνούν τον τάφο των αδικοχαμένων πατριωτών.Αυτό ενόχλησε τον ιδιοκτήτη του λόφου Λεβίδη και ένα πρωί ο τάφος βρέθηκε άδειος από τα οστά των νεκρών τα οποία μεταφέρθηκαν σε άγνωστο μέχρι σήμερα μέρος.
Αλλα για όσα διαδραματίστηκαν πάνω στο λόφο υπάρχει,εκτός από το άρθρο της "ΒΡΑΔΥΝΗΣ" ,και μια πεντασέλιδη ιδιόχειρη μαρτυρία του Χρύσανθου Καούρη,παλιού γνώριμου των κατοίκων της Παλλήνης,που άνηκε στο προσωπικό της έπαυλης Λεβίδη.
Ο Χρύσανθος,που ήταν υποχρεωμένος να εξυπηρετεί τους βασανιστές,περιγράφει πολλές φρικτές σκηνές που είδε με τα μάτια του όπως..."ηκούσθησαν φωνές και ξυλοδαρμοί και μετά από ολίγα λεπτά ο Έλλην ΓΚΕΣΤΑΠΙΤΗΣ ,ένας μεστωμένος μελαχρινός άνδρας μπήκε μέσα στη κουζίνα και προχώρησε στον εκεί νεροχύτη και ανοίγοντάς τον ξέπλυνε το αιματωμένο του στενόμακρο μαχαίρι,εκφράζοντας τα λόγια τούτα:Έφαγα τρείς σήμερα...κλπ".
Σε άλλο σημείο της μαρτυρίας του γράφει:"Πράγματι μετ'ολίγον ,μετέφερα ένα δίσκο με μερικά ποτήρια νερού και μια κανάτα στους εκεί Γερμανούς ανακριτές σύνολο τρείς.Έξωθεν της εισόδου της σκηνής το θέαμα που αντίκρυσα τάραξε το νεανικό μου κορμί,όταν είδα έναν νέον περίπου 25-30 ετών,εντελώς γυμνό,δεμένο από τα χέρια,να κρέμεται κάτω από το εκεί πεύκο,τα δε πόδια του με άλλο σχοινί περίπου έξι μέτρα δεμένο κι αυτο από άλλο πεύκο εις σχήμα γονατισμένου ανθρώπου και εις ύψος από την επιφάνεια της γής περίπου δυο πόδια.Μόλις τους τοποθέτησα το δίσκο με το νερό και έκαμα μεταβολή να φύγω,ο Έλλην γκεσταπίτης κλωτσούσε τον κρεμασμένο στα γεννητικά του όργανα λέγοντάς του:...ομολόγησε παλιοκομμουνιστή!"
Πιό κάτω ο Χρυσανθος αναφέρει ότι την επόμενη μέρα που βγήκε από τον λόφο για να πάει στο σπίτι του φίλου του Κεκεμπάνου (πλάϊ στο σημερινό νεκροταφείο Παλλήνης) άκουσε,σε απόσταση 150 μέτρων από τη λεωφόρο,μια βραχνή φωνή να ζητάει βοήθεια.Πλησίασε και είδε ότι ήταν ένας μεσόκοπος άνθρωπος,με μουσκεμένα τα ρούχα του από το αίμα,που του ζητούσε με αγωνία νερό.Ο Χρύσανθος έτρεξε και έφερε στον τραυματία γιδίσιο γάλα από το σπίτι του Κεκεμπάνου.Ο πληγωμένος τους είπε ότι το προηγούμενο βράδυ κατα τα μεσάνυχτα τους έφεραν οι Γερμανοί στην είσοδο του εκεί λόφου και τους εκτέλεσαν και αυτός σύρθηκε ώς εκεί.
Το περιστατικό έγινε αντιληπτό από το σκοπό του λόφου που με τη βοήθεια ενός ακόμη γερμανού έκαναν μια αρρστημένη και σαδιστική πράξη.Όπως γράφει ο Χρύσανθος "επέδεσαν τα τρία διαμπερή τραύματα που είχε στην αριστερή του πλευράν,τον σήκωσαν και τον πήραν και τον τοποθέτησαν μέσα απ'την είσοδο του λόφου στο αριστερό μέρος,περίπου δέκα μέτρα από τον ιδιωτικό εκεί δρόμο,όπου εκεί σκεπασμένα με κλαριά πεύκων ευρίσκοντο τα πτώματα των αποβραδίς εκτελεσμένων.Μετ'ολίγην ώρα που επέστρεψα από τον λόφο,είδα τρείς Έλληνες,ομήρους ασφαλώς,να σκάβουν ένα λάκκο που καθώς διαπιστώσαμε ύστερα τους έθαψαν όλους εκεί.Το απόγευμα της ίδιας ημέρας περίπου 15-20 μέτρα από την κεντρική είσοδο που την προηγούμενη βραδυά έγιναν οι εκτελέσεις και πλησίον του γκαράζ ήταν ένας μεγάλος σκίνος και δίπλα του ένας τραυματίας στου αλωναριού τον καύσωνα φώναζε:"με φάγατε πρόστυχοι"!Εγώ ο Γιώργος και η Φρόσω κλεισμένοι μέσα στο σπίτι από το φόβο μας,δεν τολμούσαμε να αγναντέψουμε από το παράθυρο!!...".
Το χειρόγραφο του Χρύσανθου συνεχίζεται για λίγο ακόμη και ο συντάκτης του αναφέρεται στην τοποθέτηση ξύλινου σταυρού στον ομαδικό τάφο μετά την αποχώρηση των Γερμανών από την Ελλάδα,παραθέτοντας μάλιστα και ένα ποίημα που έγραψε για τους εκτελεσμένους πατριώτες με τίτλο "Αδέλφια".
Του Γιάννη Οικονόμου
Υποστράτηγου ε.α.
τ.Προέδρου του δημοτικού συμβουλίου Παλλήνης
(Το παραπάνω άρθρο είχε δημοσιευτεί στην εφημερίδα ΝΕΟΛΟΓΟΣ,Α.Φ.54,13-06-2007)
Όπως πολύ καλά καταλαβαίνετε αγαπητοί μου συμπολίτες,διαβάζοντας το παραπάνω άρθρο,είναι αδύνατον αυτός ο ιερός τόπος να απαλλοτριωθεί και να γίνει άλλο ένα "συγκρότημα πολυτελών κατοικιών" ή ακόμα και ένα "ίδρυμα".Θα πρέπει να κρατήσει το χαρακτήρα του δημόσιου άλσους και σε περίοπτη θέση να τοποθετηθεί μνημείο για όλους εκείνους τους Έλληνες που έχασαν εκεί τη ζωή τους με τόσο απάνθρωπο τρόπο υπερασπιζόμενοι την πατρίδα τους...για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι...
Αυτός ο λόφος που αντικρίζουμε καθημερινά από τα σπίτια,το δρόμο ή τα αυτοκίνητά μας,έχει μια αιματοβαμμένη ιστορία,άγνωστη στους νεότερους κατοίκους της Παλλήνης.Ας τη δούμε σε συντομία.Ιστορικές πηγές απ'τις οποίες θα αντλήσουμε τις σχετικές πληροφορίες είναι οι μαρτυρίες αυτοπτών κατοίκων της Παλλήνης εκείνης της εποχής,προσωπικές αναμνήσεις,αλλά και δύο γραπτά ντοκουμέντα για όσα διαδραματίστηκαν πάνω στο λόφο.
Τα αποτρόπαια γεγονότα για τα οποία θα μιλήσουμε,άρχισαν πριν από 63 χρόνια,τέτοιες μέρες,το βράδυ της 16ης προς 17η Ιουλίου 1944.Τις προηγούμενες όμως μέρες είχε γίνει ένα σοβαρό επεισόδιο στην περιοχή.Ένα γερμανικό στρατιωτικό όχημα κινούμενο στη λεωφόρο Μαραθώνος έπεσε σ'ενέδρα ανδρών του ΕΛΑΣ κοντά στο Πικέρμι.Στη σύγκρουση σκοτώθηκαν και οι τρείς επιβαίνοντες στο αυτοκίνητο,που ήταν ο στρατιώτης οδηγός,ο Γερμανός Φρούραρχος της Καρύστου και ο συμπατριώτης του Λιμενάρχης της Ραφήνας.
Όταν η είδηση μαθεύτηκε στην Παλλήνη οι χωρικοί τρομοκρατήθηκαν,θεωρώντας σίγουρο ότι η μανία των Γερμανών θα ξεσπούσε και στο χωριό τους,όπως είχε συμβεί και με το γειτονικό Κορωπί,το Δίστομο,τα Καλάβρυτακαι άλλες πόλεις της Ελλάδας,που τις έκαψαν οι κατακτητές σαν αντίποινα σε παρόμοια περίπτωση.
Η Παλλήνη σώθηκε τελικά και τη σωτηρία της τη χρωστά σ'ενα εξαίρετο άνθρωπο,το Γερμανό Λοχαγό Σμίτ,που ήταν διοικητής του αποσπάσματος επικοινωνιών των εγκαταστάσεων του μεγάλου ασυρμάτου που ήταν στο χώρο όπου σήμερα βρίσκεται ο οικισμός Έντισον.Αυτός ο λαμπρός ανθρωπιστής γερμανός αξιωματικός-υπήρχαν και τέτοιοι μέσα σε ένα λαό 80 εκατομμυρίων -κατόρθωσε με δυσκολία να πείσει τους συμπατριώτες του ότι οι κάτοικοι της Παλλήνης δεν έφεραν καμία ευθύνη για το θάνατο των τριών Γερμανών στρατιωτών.
Όσα ακολούθησαν περιγράφονται σ'ένα δημοσίευμα της εφημερίδας "ΒΡΑΔΥΝΗ" της 26/11/1952 που το υπογράφει ο δημοσιογράφος Βενιζέλος Ζερβέας.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα οι Γερμανοί έφεραν πάνω στο λόφο για τον βασανισμό και εκτέλεση 200 πατριώτες,από τους οποίους 150 τους είχαν συλλάβει στους δρόμους της Αθήνας και τους υπόλοιπους 50 τους πήραν από το ματρυρικό μπλόκ (κτίριο) 15 του στρατοπέδου Χαϊδαρίου.
Για δυο ολόκληρα μερόνυχτα οι Γερμανοί τυράννησαν φρικτά με απάνθρωπες μεθόδους τους διακόσιους αθώους ομήρους πρίν τους εκτελέσουν.Το δημοσίευμα γράφει,μεταξύ των άλλων,ότι τους "ανεσκολόπησαν",(παλούκωσαν),ενώ άλλες πληροφορίες μιλούσαν και για άλλα φρικτά μαρτύρια,όπως το δέσιμο του ενός ποδιού σε πεύκο και του άλλου σε τρίκυκλη μοτοσικλέτα που ξεκινούσε αργά-αργά μέχρις ότου οι δύστυχοι όμηροι σχιζόντουσαν στα δυο.Οι κραυγές των μελλοθάνατων που ζητούσαν απεγνωσμένα βοήθεια,ανάμεικτες με τους εκκωφαντικούς θορύβους των μοτοσικλετών και τους πυροβολισμούς,ξεσχίζανε την ησυχία της καλοκαιριάτικης νύχτας ώς το πρωί.
Την τρίτη ημέρα οι δολοφόνοι έθαψαν τα θύματά τους σε ομαδικό τάφο στη Β/Α πλευρά του λόφου τον οποίο είχαν σκάψει οι άτυχοι όμηροι.
Τρείς μήνες μετά,τον Οκτώβριο του 1944,οι Γερμανοί κατακτητές έφυγαν ηττημένοι για την πατρίδα τους κι οι κάτοικοι της Παλλήνης άρχισαν να συρρέουν στο λόφο και να προσκυνούν τον τάφο των αδικοχαμένων πατριωτών.Αυτό ενόχλησε τον ιδιοκτήτη του λόφου Λεβίδη και ένα πρωί ο τάφος βρέθηκε άδειος από τα οστά των νεκρών τα οποία μεταφέρθηκαν σε άγνωστο μέχρι σήμερα μέρος.
Αλλα για όσα διαδραματίστηκαν πάνω στο λόφο υπάρχει,εκτός από το άρθρο της "ΒΡΑΔΥΝΗΣ" ,και μια πεντασέλιδη ιδιόχειρη μαρτυρία του Χρύσανθου Καούρη,παλιού γνώριμου των κατοίκων της Παλλήνης,που άνηκε στο προσωπικό της έπαυλης Λεβίδη.
Ο Χρύσανθος,που ήταν υποχρεωμένος να εξυπηρετεί τους βασανιστές,περιγράφει πολλές φρικτές σκηνές που είδε με τα μάτια του όπως..."ηκούσθησαν φωνές και ξυλοδαρμοί και μετά από ολίγα λεπτά ο Έλλην ΓΚΕΣΤΑΠΙΤΗΣ ,ένας μεστωμένος μελαχρινός άνδρας μπήκε μέσα στη κουζίνα και προχώρησε στον εκεί νεροχύτη και ανοίγοντάς τον ξέπλυνε το αιματωμένο του στενόμακρο μαχαίρι,εκφράζοντας τα λόγια τούτα:Έφαγα τρείς σήμερα...κλπ".
Σε άλλο σημείο της μαρτυρίας του γράφει:"Πράγματι μετ'ολίγον ,μετέφερα ένα δίσκο με μερικά ποτήρια νερού και μια κανάτα στους εκεί Γερμανούς ανακριτές σύνολο τρείς.Έξωθεν της εισόδου της σκηνής το θέαμα που αντίκρυσα τάραξε το νεανικό μου κορμί,όταν είδα έναν νέον περίπου 25-30 ετών,εντελώς γυμνό,δεμένο από τα χέρια,να κρέμεται κάτω από το εκεί πεύκο,τα δε πόδια του με άλλο σχοινί περίπου έξι μέτρα δεμένο κι αυτο από άλλο πεύκο εις σχήμα γονατισμένου ανθρώπου και εις ύψος από την επιφάνεια της γής περίπου δυο πόδια.Μόλις τους τοποθέτησα το δίσκο με το νερό και έκαμα μεταβολή να φύγω,ο Έλλην γκεσταπίτης κλωτσούσε τον κρεμασμένο στα γεννητικά του όργανα λέγοντάς του:...ομολόγησε παλιοκομμουνιστή!"
Πιό κάτω ο Χρυσανθος αναφέρει ότι την επόμενη μέρα που βγήκε από τον λόφο για να πάει στο σπίτι του φίλου του Κεκεμπάνου (πλάϊ στο σημερινό νεκροταφείο Παλλήνης) άκουσε,σε απόσταση 150 μέτρων από τη λεωφόρο,μια βραχνή φωνή να ζητάει βοήθεια.Πλησίασε και είδε ότι ήταν ένας μεσόκοπος άνθρωπος,με μουσκεμένα τα ρούχα του από το αίμα,που του ζητούσε με αγωνία νερό.Ο Χρύσανθος έτρεξε και έφερε στον τραυματία γιδίσιο γάλα από το σπίτι του Κεκεμπάνου.Ο πληγωμένος τους είπε ότι το προηγούμενο βράδυ κατα τα μεσάνυχτα τους έφεραν οι Γερμανοί στην είσοδο του εκεί λόφου και τους εκτέλεσαν και αυτός σύρθηκε ώς εκεί.
Το περιστατικό έγινε αντιληπτό από το σκοπό του λόφου που με τη βοήθεια ενός ακόμη γερμανού έκαναν μια αρρστημένη και σαδιστική πράξη.Όπως γράφει ο Χρύσανθος "επέδεσαν τα τρία διαμπερή τραύματα που είχε στην αριστερή του πλευράν,τον σήκωσαν και τον πήραν και τον τοποθέτησαν μέσα απ'την είσοδο του λόφου στο αριστερό μέρος,περίπου δέκα μέτρα από τον ιδιωτικό εκεί δρόμο,όπου εκεί σκεπασμένα με κλαριά πεύκων ευρίσκοντο τα πτώματα των αποβραδίς εκτελεσμένων.Μετ'ολίγην ώρα που επέστρεψα από τον λόφο,είδα τρείς Έλληνες,ομήρους ασφαλώς,να σκάβουν ένα λάκκο που καθώς διαπιστώσαμε ύστερα τους έθαψαν όλους εκεί.Το απόγευμα της ίδιας ημέρας περίπου 15-20 μέτρα από την κεντρική είσοδο που την προηγούμενη βραδυά έγιναν οι εκτελέσεις και πλησίον του γκαράζ ήταν ένας μεγάλος σκίνος και δίπλα του ένας τραυματίας στου αλωναριού τον καύσωνα φώναζε:"με φάγατε πρόστυχοι"!Εγώ ο Γιώργος και η Φρόσω κλεισμένοι μέσα στο σπίτι από το φόβο μας,δεν τολμούσαμε να αγναντέψουμε από το παράθυρο!!...".
Το χειρόγραφο του Χρύσανθου συνεχίζεται για λίγο ακόμη και ο συντάκτης του αναφέρεται στην τοποθέτηση ξύλινου σταυρού στον ομαδικό τάφο μετά την αποχώρηση των Γερμανών από την Ελλάδα,παραθέτοντας μάλιστα και ένα ποίημα που έγραψε για τους εκτελεσμένους πατριώτες με τίτλο "Αδέλφια".
Του Γιάννη Οικονόμου
Υποστράτηγου ε.α.
τ.Προέδρου του δημοτικού συμβουλίου Παλλήνης
(Το παραπάνω άρθρο είχε δημοσιευτεί στην εφημερίδα ΝΕΟΛΟΓΟΣ,Α.Φ.54,13-06-2007)
Όπως πολύ καλά καταλαβαίνετε αγαπητοί μου συμπολίτες,διαβάζοντας το παραπάνω άρθρο,είναι αδύνατον αυτός ο ιερός τόπος να απαλλοτριωθεί και να γίνει άλλο ένα "συγκρότημα πολυτελών κατοικιών" ή ακόμα και ένα "ίδρυμα".Θα πρέπει να κρατήσει το χαρακτήρα του δημόσιου άλσους και σε περίοπτη θέση να τοποθετηθεί μνημείο για όλους εκείνους τους Έλληνες που έχασαν εκεί τη ζωή τους με τόσο απάνθρωπο τρόπο υπερασπιζόμενοι την πατρίδα τους...για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι...
Τρίτη 15 Απριλίου 2008
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ...
Θα ήθελα να κάνω σαφή τις προθέσεις μου σε αυτό το σημείο.Σκοπός αυτού του ιστολογίου δεν είναι να παίξει το ρόλο της αντιπολίτευσης ή του δικαστή,είμαι πολύ μακρυά από κομματικές παρατάξεις,προσωπικά δεν με αντιπροσωπεύει καμιά και αυτή η προσπάθεια όποιο και αν είναι το αποτέλεσμά της δεν θα βαφτεί στο χρώμα καμιάς.Φτάνει πια,τα είδαμε τα καμώματα όλων...Επίσης δεν είμαι μεσίτης...οικοπεδοφάγος...λαμόγιο...δεν έχω σπίτι δίπλα στο λόφο (ούτε καν με θέα το λόφο),ούτε έχω οποιουδήποτε είδους οικονομικό συμφέρον από αυτή μου την κίνηση!
Στόχος μου λοιπόν είναι όλοι μας ενωμένοι να παλέψουμε για τη σωτηρία του λόφου Λεβίδη του οποίου η καταστροφή δρομολογείται.Μεγάλες πολυεθνικές και οικονομικά συμφέροντα έχουν σκοπό να μετατρέψουν το δάσος μας σε άλλο ένα τσιμεντένιο χάος!
Ξεκλέψτε λοιπόν λίγο από τον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο που διαθέτετε όπως κάνω και εγώ και ελάτε μαζί να κάνουμε το όνειρο πραγματικότητα,ελάτε να κάνουμε το λόφο Λεβίδη δικό μας...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Αναρτήσεις
