Ο ΛΟΦΟΣ ΛΕΒΙΔΗ...ΑΠΟ ΨΗΛΑ #2!

Συνεχίζοντας την περιήγησή μας από ψηλά πάμε λίγο πιο κοντά στο λόφο να δούμε τί γίνεται εκεί τα τελευταία χρόνια...Ένα κομμάτι με μεγάλο ενδιαφέρον είναι στη δυτική πλευρά του!

Όπως μπορείτε να δείτε βρισκόμαστε δεξιά της Αττικής Οδού και της εξόδου για Λεωφόρο Μαραθώνος αυτής.Στο άνω μέρος της αεροφωτογραφίας διακρίνετε κάποια σημεία οικιστικής ανάπτυξης(;) πλήρως τσιμεντοποιημένα,μοιάζει δε με τέρας που τείνει να καταβροχθίσει κάθε τί πράσινο και ζωντανό.Ανάμεσα στα κτίρια διακρίνετε τεράστια πεύκα,απομηνάρια του κάποτε πευκοδάσους που σκέπαζε την περιοχή!

Το μέρος (Α) έχει τη μορφή που δείχνει η αεροφωτογραφία ακόμα και σήμερα,καθώς η αεροφωτογραφία δεν είναι πρόσφατη αλλά τουλάχιστον ενός με δυο ετών!Βέβαια άν και έχει σαφώς δασικό χαρακτήρα με πέυκα πραγματικά εντυπωσιακά μεγάλα όπως μπορείτε να δείτε στις δυο παρακάτω πρόσφατες φωτογραφίες,το σημείο έχει οικοπεδοποιηθεί,είναι περιφραγμένο και αναμένεται "διαμόρφωση",με λίγα λόγια τα δέντρα θα πάρουν πόδι και το τσιμέντο θα απλωθεί ακόμα περισσότερο!Άραγε αυτό το σημείο προστατεύεται από τη Δημοτική Αρχή Παλλήνης;Φροντίζουν ώστε αν και αποκομμένο από το λόφο πλέον,να κρατήσει το δασικό του χαρακτήρα;

Το μέρος (Β) είναι ιστορία αμαρτωλή...Πρόκειται για ένα οικόπεδο φιλέτο όπως τα αποκαλούν!Πνιγμένο κυριολεκτικά στο πράσινο και περιτριγυρισμένο από πεύκα,με τεράστια πρόσοψη στο δρόμο (Ε) που υπάρχει δεκαετίες τώρα χαραγμένος μέσα στο δάσος και ένωνε από παλιά τη Λεωφόρο Μαραθώνος με αυτή των Σπατων.Φυσικά θα περιμένετε να έχει παραμείνει όπως έχει στην αεροφωτογραφία...αμ δε!!!Το συγκεκριμένο φιλέτο λοιπόν...έχει κτιστεί!!!Η σημερινή του όψη είναι πολύ διαφορετική καθώς στο σημείο πλέον υπάρχει μια επιχείρηση διοργάνωσης δεξιώσεων,τα γνωστά σε όλους μας "κτήματα" που μόνο κτήματα δεν είναι...αλλά ένα ογκώδες τσιμεντένιο κτίσμα με τις αίθουσες και μια αυλή με την χαρακτηριστική πισίνα!!!Στη φωτογραφία από πάνω διακρίνετε το δρόμο (Ε) και δεξιά του την τεράστια μάντρα του "κτήματος" και τη μεγαλοπρεπή είσοδό του!Στην αεροφωτογραφία,στο άνω στενό σημείο του μέρους αυτού διακρίνετε ένα οίκημα!Είναι ένα μικρό κτίσμα ίδιας αρχιτεκτονικής και εποχής με την έπαυλη του Λόφου Λεβίδη,ίσως να ήταν κάποιο βοηθητικό κτίριο από τα πολλά που είχε!Οι καινούργιοι ιδιοκτήτες του από το να το γκεμίσουν που μάλλον δεν μπορούσαν καθ'ότι κατά πάσα πιθανότητα τα κτίσματα του λόφου είναι όλα διατηρητέα,το διατήρησαν και έχει πλέον την παραπάνω όψη!Κατα τ'άλλα...κάγκελα...

...κάγκελα......κάγκελα παντού...Φυσικά για το αποτέλεσμα αυτό δεν ευθύνεται ο σημερινός ιδιοκτήτης αλλά η Δημοτική Αρχή Παλλήνης και η Νομαρχία Ανατολικής Αττικής που επέτρεψε κάτι τέτοιο!

Το μέρος (Γ) είναι ένας υπέροχος καταπράσινος ελαιώνας...δε γνωρίζω αν ανοίκει σε ιδιώτη εκτός των ιδιοκτητών του λόφου!Όπως και να έχει ελπίζω οι υπεύθυνοι να φροντίσουν να διατηρήσει το χαρακτήρα του χωρίς την προσθήκη ίχνους τσιμέντου...

Το μέρος (Δ) τέλος της αεροφωτογραφίας είναι το οικόπεδο ενός ιδιώτη βεβαίως βεβαίως......κομμάτι και αυτό του παλιού δάσους αλλά και του λόφου όπως μαρτυρούν τα αμέτρητα τεράστια πεύκα που βρίσκονται στην έκτασή του και περιμετρικά της έπαυλης που βρίσκεται σ'αυτό,αποτελλεί άλλη μια αμαρτωλή ιστορία του παρελθόντος...

Και το εύλογο ερώτημα είναι φυσικά...ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΗ Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ;Γιατί ο τεμαχισμός,η οικοπεδοποίηση,το ξεπούλημα,η τσιμεντοποίηση...;;;Ως πού θα φτάσει;Θα βάλει κανείς ένα τέρμα;Επιτέλους η Δημοτική Αρχή Παλλήνης ας δείξει ενδιαφέρον,ας αναλάβει πρωτοβουλίες,ας ενεργοποιηθεί...Φτάνει πια...

Ο ΛΟΦΟΣ ΛΕΒΙΔΗ...ΑΠΟ ΨΗΛΑ #1!

Για κάποιον που δεν έχει ιδία άποψη του χώρου του λόφου αλλά και του χώρου γύρω από αυτόν,σκέφτηκα ότι θα ήταν πολύ ενδιαφέρουσα μια προσέγγιση από ψηλά!Με τη βοήθεια λοιπόν του φίλου μας του "γούγλη" θα προσπαθήσω να σας δείξω πώς "δουλεύουν" τα πράγματα στη χώρα μας,πού έχει πάει περίπατο η οικολογική συνήδηση των νεο-Ελλήνων και ειδικά των τοπικών αρχόντων μας αλλά και πού οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια ο λόφος Λεβίδη...

...Λοιπόοον...Σ'αυτή τη φωτογραφία μπορείτε να δείτε στη γωνία κάτω-αριστερά μαρκαρισμένο με μια κίτρινη πινέζα το λόφο Λεβίδη.Μπορείτε να δείτε επίσης πόσο μεγάλη έκταση είναι συγκρίνοντάς τον με την πόλη της Παλλήνης που εκτείνεται στα δεξιά του.Τέλος στο επάνω μέρος της φωτογραφίας μπορείτε να δείτε ένα μέρος του Πεντελικού όρους!Αυτό που κάνει εντύπωση σε αυτή τη φωτογραφία είναι πρώτον ότι ο λόφος Λεβίδη είναι ο μόνος συμπαγές χώρος πρασίνου τόσο μεγάλης έκτασης,περιτριγυρισμένος μάλιστα αποπνικτικά από τσιμέντο,σε όλη την ευρύτερη περιοχή και δεύτερον ότι κύριο στοιχείο της Παλλήνης αλλά και των γύρω περιοχών είναι η άναρχη δόμιση και ο μή σεβασμός του περιβάλλοντος αφού μπορείτε να διακρίνετε τα κτίσματα που καταβρωχθίζουν κυριολεκτικά τις πλαγιές του Πεντελικού όρους που πρό 15ετίας και πρίν την τεράστια φωτιά εκεί,ήταν κυριολεκτικά ένας παράδεισος επί γής.Ας ελπίσουμε ο λόφος Λεβίδη να μην έχει το μέλλον του Πεντελικού όρους...

Το όνειρο,τα αθλητικά μου παπούτσια και μια γερή δόση ΖΩΗΣ...

Πάει καιρός από την τελευταία φορά που έκατσα να γράψω για το λόφο,πολλές οι υποχρεώσεις και λιγοστός ο ελεύθερος χρόνος...Όμως η φλόγα...το όνειρο γι'αυτόν δεν σβήνει όσοι μήνες,όσα χρόνια και αν περάσουν!Αυτό γιατί κάθε φορά που περνάω από τα μέρη του και τον βλέπω εγκαταλελημένο να αργοσβήνει κάτι με πιάνει,πέστε το οργή,πέστε το πείσμα,ούτε εγώ δεν ξέρω ειλικρινά.Το σίγουρο είναι ότι πιάνω τον εαυτό μου να κάνει όνειρα για τον λόφο αυτό... Τί όνειρα θα μου πείτε...τον φαντάζομαι κατ'αρχάς χωρίς περίφραξη και περιφραγμένα οικόπεδα εντός του,ελεύθερο σε όλους,καταπράσινο,τα δέντρα του περιποιημένα και τα πεύκα του γιατρεμένα από την αρρώστια που τα έχει πιάσει και έχουν μαυρίσει (βαμβακίαση),με νέα δέντρα και νέα φυτά να εμπλουτίζουν την είδη πλούσια χλωρίδα του,τα σκουπίδια μαζεμένα,ήπια φωτισμένο,με πέτρινα μονοπάτια να τον διατρέχουν και κόσμο...
...πολύ κόσμο,όχι μόνο Παλληνιώτες αλλά απ'όλα τα περίγυρα και ακόμα πιο πέρα που θα'ρχονται να θαυμάσουν τον μικρό μας παράδεισο...δρομείς θα τρέχουν,φυσιολάτρες θα απολαμβάνουν,φωτογράφοι θα φωτογραφίζουν,μανάδες θα κάνουν βόλτα τα μωρά τους με τα καροτσάκια και παιδιά θα παίζουν...θα παίζουν σε ένα περιβάλλον που όμοιό του δεν υπάρχει στο δήμο μας. Τα κτίριά του λόφου,διατηρητέα πλέον,θα έχουν βρεί την παλιά τους αίγλη και θα χρησιμοποιούνται ώς μουσείο (αρχαιολογικό-τόσα αρχαία βρήκαν στο χώρο της Παλλήνης κατά τις ανασκαφές για τη δημιουργία της Αττικής Οδού πού πήγαν όλα;,λαογραφικό,καλών τεχνών κ.α.),ώς χώρος μνήμης και τιμής στους Έλληνες που έχασαν τη ζωή τους εκεί όταν δολοφονήθηκαν άγρια από τους Γερμανούς τα χρόνια της κατοχής αλλά και ώς χώρο συγκέντρωσης των ενεργών πολιτών της Παλλήνης,κέντρο ανακύκλωσης και αναδάσωσης και τόσα τόσα άλλα...ξέρετε τα όμορφα όνειρα δεν τελιώνουν ποτέ...πάντα έχουν λίγο παραπέρα...
Χθές είπα ως εδώ...ξέρετε είμαι λάτρης της φύσης και της καλής φυσικής κατάστασης,τρέχω (και δεν προλαβαίνω...) και μέχρι χθές αναγκαζόμουν να πηγαίνω ή στην Πεντέλη και να με πιάνει κατάθλιψη κάθε φορά από την εικόνα των καμμένων αλλά και των τσιμεντοθηρίων που χτίζονται ολημερίς και εννίοτε ολυνυχτίς στη θέση του άλλωτε δάσους ή στη Ραφήνα στο δημοτικό κολυμβητήριο που βρίσκεται για όσους δεν ξέρουν μέσα σε ένα πευκόφυτο άλσος (απομεινάρι μεγαλειώδους/χτισμένου δάσους...) όπου υπάρχουν μονοπάτια και είναι πανέμορφα και ιδανικά...όλα αυτά πολλά χιλιόμετρα μακρυά από την Παλλήνη με το δικό της "ακατέργαστο" αλλά πολύτιμο διαμάντι στην καρδιά της,το λόφο Λεβίδη.Χθές λοιπόν είπα ως εδώ,φτάνει,να έχω το δάσος στα πόδια μου και εγώ να ξενιτεύομαι σ'άλλη γή σ'άλλα μέρη.Έτσι λοιπόν έβαλα τα αθλητικά μου,πήρα το ποδήλατό μου και να'σου έφτασα στο λόφο.Η ατμόσφαιρα ιδανική,συννεφιασμένος καιρός και λίγη υγρασία που έκανε το χώμα να μοσχοβολάει,η θάλασσα παρ'ολ' αυτά φαινόταν στο βάθος και έστελνε με το αεράκι τη δροσερή αύρα της...

...παρόλη τη μελαγχολική διάθεση που αποπνέει η εγκατάλειψη,η αναγέννηση της φύσης που φαίνεται όπου και να γυρίσεις το βλέμμα και το πλήθος από κυκλάμινα που έχουν κατακλύσει τις πλαγιές του λόφου σε γεμίζουν ελπίδα και αισιοδοξία για το μέλλον του.Όταν μάλιστα είδα και μιά γυναίκα,ομοϊδεάτισσα απ'ότι φάνηκε,να φοράει τα αθλητικά της και να ανεβαίνει τον κεντρικό δρόμο του λόφου με περίσσιο ζήλο παρ'όλα τα χρονάκια της αναπτερώθηκα,ξέρετε όταν βλέπεις ότι δεν είσαι ο μόνος "τρελός" μέσα στο χάος νιώθεις κάπως καλύτερα,νιώθεις ότι υπάρχουν συνοδοιπόροι και αυτό σε ηρεμεί...Αφού πήρα λοιπόν μια γερή δόση οξυγόνου,τα πόδια μου έβγαλαν φτερά και η μπλούζα μου δεν στάθηκε αντάξια των περιστάσεων αφού δεν κατάφερε να συγκτατήσει τον ιδρώτα που έτρεχε ακατάπαυστα...από δώ και 'μπρός ξέρω που θα κάνω τις προπονήσεις μου...περιμένω και τη δική σας παρέα...ήταν πραγματικά ΜΙΑ ΔΟΣΗ ΖΩΗΣ...και η ζωή πάντα βρίσκει τον δρόμο για το φώς...αυτό είναι ένα μυστικό που μου το είπε ένα κυκλάμινο που συνάντησα στο πιο απρόσμενο σημείο σήμερα στη βόλτα μου στο λόφο...σε μια τρύπα της ασφάλτου του παλιού δρόμου...ε ρε τι σου είναι η δύναμη της ζωής...σκέφτηκα και το απαθανάτισα στη φωτογραφία που βλέπετε παρακάτω αλλά κυρίως στο μυαλό και την καρδιά μου...